مقایسه تغذیه در وضعیت آغوشی و خوابیده به پشت بر حجم باقیمانده گاواژ در نوزادان نارس

مقدمه: عدم تحمل تغذیه در نوزادان نارس یک نگرانی عمده می باشد. دادن وضعیت مناسب در طول تغذیه از جمله مداخلاتی است که پرستاران می توانند با انجام آن باعث پیشبرد تحمل تغذیه در نوزادان نارس گردند. هدف: مقایسه تأثیر تغذیه در وضعیت آغوشی و خوابیده به پشت بر حجم باقیمانده گاواژ در نوزادان نارس. روش: این کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور با طرح متقاطع در سال 1392 بر روی 100 نوزاد نارس انجام شد. نوزادان گروه اول دو نوبت اول تغذیه را در وضعیت آغوشی و دو نوبت بعدی را در وضعیت خوابیده به پشت و نوزادان گروه دوم بالعکس دریافت کردند. حجم باقیمانده گاواژ یک و دو ساعت بعد از هر بار تغذیه اندازه گیری شد و با هم مقایسه شدند. از چک لیست پژوهشگرساخته برای ثبت داده­ها استفاده شد. تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار 5/11 spss و آزمون های آماری مجذورکای، دقیق فیشر، من ویتنی، تی مستقل و مدل آمیخته انجام شد. یافته ها:  دو گروه از نظر وزن، سن حاملگی، مقدار شیر تجویزشده و سن تقویمی همگن بودند. در گروه اول، میانگین وزن نوزادان 7/202±3/1558، سن حاملگی 6/4±2/30 هفته و حجم شیر گاواژشده 0/6±8/20 میلی لیتر و در گروه دوم به ترتیب 8/168±5/1547، 8/1±6/30 و 5/5±8/20 بود. میانگین حجم باقیمانده گاواژ نسبت به شیر گاواژشده، دو ساعت بعد از تغذیه در وضعیت آغوشی (6/1±9/0) نسبت به وضعیت خوابیده به پشت (3/2±0/2) کمتر بود (001/0p<). نتیجه گیری: یافته­های این پژوهش مؤید آن است که تغذیه در وضعیت آغوشی می تواند باعث کاهش حجم باقیمانده گاواژشده و پرستاران به منظور پیشبرد تحمل تغذیه می­توانند نوزادان نارس را در این وضعیت قرار دهند.